2 sierpnia Przewodnicząca Izby Reprezentantów USA Nancy Pelosi zignorowała silny sprzeciw i nalegania Chin i odwiedziła Tajwan poważnie naruszając zasadę jednych Chin i trzy wspólne komunikaty chińsko-amerykańskie, podkopując polityczne podstawy stosunków chińsko-amerykańskich, poważnie naruszając suwerenność i integralność terytorialną Chin, burząc pokój i stabilność Cieśniny Tajwańskiej oraz wysłając błędny sygnał dla sił separatystycznych dążących do „niepodległości Tajwanu”. Strona chińska stanowczo się temu sprzeciwia i zdecydowanie potępia, już złożyła stronie amerykańskiej uroczyste oświadczenia i silne protesty. 

Na świecie są tylko jedne Chiny, Tajwan jest niezbywalną częścią terytorium Chin, a rząd Chińskiej Republiki Ludowej jest jedynym legalnym rządem reprezentującym całe Chiny. Ustaliła to rezolucja nr 2758 Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 1971 roku. Od powstania Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 r. w oparciu o zasadę jednych Chin 181 krajów nawiązało stosunki dyplomatyczne z Chinami. Zasada jednych Chin to ogólny konsensus społeczności międzynarodowej i podstawowa norma stosunków międzynarodowych.

W 1979 roku Stany Zjednoczone w komunikacie w sprawie ustanowienia stosunków dyplomatycznych między Chinami a Stanami Zjednoczonymi wyraźnie zobowiązały się: „ Stany Zjednoczone Ameryki uznają rząd Chińskiej Republiki Ludowej za jedyny legalny rząd Chin, i w tym tylko zakresie naród amerykański będzie utrzymywał kulturalne, handlowe i inne nieoficjalne stosunki z mieszkańcami Tajwanu”. Jako integralna część rządu USA, Kongres USA powinien ściśle przestrzegać polityki rządu USA dotyczącej jednych Chin i powstrzymywać się od wszelkich oficjalnych wizyt w regionie Tajwanu w Chinach. Strona chińska zawsze sprzeciwiała się wizytom członków Kongresu USA na Tajwanie, a władza wykonawcza USA ma obowiązek temu zapobiec. Przewodnicząca Pelosi jest obecnym przywódcą Izby Reprezentantów  USA. Jej wizyta na Tajwanie w jakiejkolwiek formie i z jakiegokolwiek powodu jest poważną polityczną prowokacją do nasilenia oficjalnych stosunków między USA a Tajwanem. Strona chińska nigdy tego nie zaakceptuje, Chińczycy nigdy się na to nie zgodzą.

Sprawa Tajwanu jest najbardziej podstawową, najważniejszą i najbardziej drażliwą kwestią w stosunkach chińsko-amerykańskich. Obecnie sytuacja w Cieśninie Tajwańskiej staje w obliczu nowej rundy napięć i poważnych wyzwań, a zasadniczym powodem zaistniałej sytuacji jest to, że władze Tajwanu i Stany Zjednoczone nieustannie starają się naruszyć ustalony porządek rzeczy. Władze Tajwanu wielokrotnie „opierały się na Stanach Zjednoczonych w dążeniu do niepodległości”, odmawiały uznania „konsensusu z 1992 r.”, przeprowadzały „odłączenie od Chin” i promowały „stopniową niepodległość Tajwanu”. Strona amerykańska próbuje „wykorzystać Tajwan do kontrolowania Chin”, stale wypaczając i zacierając znaczenie Zasady jednych Chin, wzmacniając oficjalne stosunki między Stanami Zjednoczonymi a Tajwanem oraz wspierając separatystyczną działalność w kierunku „niepodległości Tajwanu” . To bardzo niebezpieczna zabawa z ogniem, a ci, którzy bawią się ogniem, poparzą się.

Stanowiska rządu i ludu chińskiego w sprawie Tajwanu zawsze były spójne. Stanowcza ochrona suwerenności narodowej i integralności terytorialnej jest niezachwianym dążeniem ponad 1,4 miliarda Chińczyków, urzeczywistnienie całkowitego zjednoczenia ojczyzny jest wspólną wolą i świętym obowiązkiem wszystkich chińskich synów i córek. Zdanie opinii publicznej jest niewzruszlane, a ogólny trend jest nieodwracalny. Żaden kraj, żadna siła ani człowiek nie powinien lekceważyć silnej determinacji chińskiego rządu i ludzi, mocnej woli i zdolności do ochrony narodowej suwerenności i integralności terytorialnej oraz osiągnięcia narodowego zjednoczenia i odrodzenia. Chiny podejmą wszelkie niezbędne kroki, aby zdecydowanie bronić suwerenności narodowej i integralności terytorialnej w odpowiedzi na wizytę Przewodniczącej Izby Reprezentantów USA na Tajwanie. Za wszelkie wynikłe z tego konsekwencje odpowiedzilność ponoszą USA i siły separatystyczne dążące do „niepodległości Tajwanu”.

Jako dwa mocarstwa, Chiny i USA mogą dogadać się ze sobą tylko poprzez wzajemny szacunek, pokojowe współistnienie, unikanie konfrontacji i współpracę typu win-win. Sprawa Tajwanu jest wyłącznie sprawą polityki wewnętrznej Chin i żaden inny kraj nie ma prawa wchodzić w rolę sędziego w sprawie Tajwanu. Chiny oficjalnie wzywają stronę amerykańską do zaprzestania grania „kartą Tajwanu” w celu „wykorzystania Tajwanu do kontrolowania Chin”, zaprzestania wtrącania się w sprawę Tajwanu ingerując w sprawy wewnętrzne Chin, cofniącia swojego przyzwolenia i wsparcia dla sił separatystycznych „niepodległości Tajwanu” w jakiejkolwiek formie. W sprawie Tajwanu USA powinny przestać mówić jedno, a robić drugie, wypaczać i wyzuwać ze znacznia Zasadę jednych Chin. Powinny przestrzegać zasady jednych Chin i postanowień trzech wspólnych komunikatów chińsko-amerykańskich z praktycznymi działaniami i obiecać wdrożenie w życie  zobowiązania "Czterech „nie” i jednego „bez”” podjętego przez przywódców USA. Nie wolno iść dalej tą błędną i niebezpieczną drogą.